Afgunst en jaloezie onder professionals. In eerste instantie een vreemde combinatie afgunst en professionaliteit. Dit kwam ik tegen in het stuk over leren en veranderen van Nicholas van Eek. Deze combinatie werd in zijn stuk in twee verschillende contexten genoemd:
- Een welwillende instructeur, aanwaaier van de ideeën of de (vaak gevraagde) gever van een presentatie, omdat hij/zij anders denkt, wordt vijandig ontvangen omdat hij totaal andere ideeën presenteert dan het gedachtegoed dat binnen een organisatie of groep gangbaar is.
- Iemand met een uniek of afwijkend idee durft niet zijn gedachtegoed naar buiten te brengen omdat hij of zij bang is dat andere de ‘credits’ op zich te nemen.
Aan de hand van de ideeën van Melanie Klein worden deze ideeën en de gevolgen uitgewerkt. Zij definieert afgunst als ‘de impuls om iets af te willen nemen of te vernielen’. Het stuk gaat verder met het aangeven van een rede voor deze emotie: ‘Mensen voelen zich vaak ongemakkelijk als er echt iets nieuws aangeboden wordt’. Een benadering of gedachtegoed dat niet binnen hun bestaande ideeën en schema’s van de wereld past.
Dit laatste gebeurt juist vaak bij professionals, binnen een bepaald vakgebied, binnen de sport, de zorg of het onderwijs. Het is voor professionals uit welke tak van sport dan ook moeilijk om weer in de leerstand te gaan zitten, te luitsteren en proberen te begrijpen zonder te oordelen. Zonder ….ja maar…….Binnen organisaties wordt dit vaak cultuur genoemd, de cultuur is moeilijk te veranderen Niet als er een lerende flexibele cultuur binnen de organisatie aanwezig is. Een flexibele en lerende cultuur binnen een organisatie is er grotendeels op gericht om deze afgunst te voorkomen en bestrijden. De LOCScan is erop gericht hier duidelijkheid in te brnegen, hoe ver bent u verwijderd van een lerende organisatie, wat moet u nog doen of waar zitten de aangrijpingspunten voor de broodnodige stappen.
Het Canon van het leren.